به گزارشامروله، فرصت چندانی تا ضرب الاجل 30 ژوئن باقی نمانده و «به ظاهر» تمامی خبرها حول دیدارها و اظهارنظرهای فردی مقامات 1+5 می چرخد. حتی زمانی که با خبرنگاران خارجی حاضر در وین صحبت می شود، همگی از بی خبری سخن می گویند. اما زمانی که خط خبری رسانه های آنها رصد می شود، ماجرا چیز دیگری است.
کندوکاو در رسانه های خارجی طی روزهای اخیر به روشنی نشان می دهد که آنها خط مقصرسازی ایران یا همان (Blame Game) را در پیش گرفته اند و می کوشند با استناد به اظهارنظر مقامات و دیپلمات های ایرانی این گونه جلوه دهند که ایران از برخی مفاد تفاهم لوزان عقب نشسته است. به این ترتیب، در صورت ناکام ماندن این دور از مذاکرات، آنها زمینه متهم کردن ایران به شکست مذاکرات را از پیش فراهم ساخته اند و در نتیجه افکار عمومی آمادگی پذیرش مقصر بودن ایران را یافته است.
اما شنیده ها از ماجرای دیگری حکایت دارد. ظاهرا طرف آمریکایی درست بلافاصله بعد از تفاهم لوزان، از برخی مفاد گنجانده شده در این تفاهم ابراز پشیمانی کرده که با گذشت سه ماه از این ماجرا، نه تنها از موضع خود عقب ننشسته بلکه موارد دیگری را نیز به زیاده خواهی های خود افزوده است.
جالب اینجاست که تیم آمریکایی خواستار دریافت امتیازاتی شده است که نه تنها با تفاهم لوزان بلکه با فکت شیت خود آنها نیز تطابق ندارد. هر چند جزئیات چندانی از مواردی که آمریکایی ها خواستار تغییر آنها شده اند در دست نیست اما طبق برخی گزارش ها، «تعداد ماشین ها در فردو»، «زمان بندی تحقیق و توسعه»، «زمان بندی تعلیق تحریم ها» و «مکان ها و افرادی که باید آژانس به آنها دسترسی پیدا کند»، از جمله مواردی هستند که آمریکایی ها خواستار اعمال تغییراتی در آنها شده اند؛ موضوعی که شاید با طولانی شدن مذاکرات، به رغم سه ماه گفت وگوهای فشرده، بی ارتباط نباشد.