به گزارش امروله در گفتگو با پیشکسوت موسیقی در شهرستان صحنه: با اینکه موسیقی اقوام وملل در اروپا به شکل آکادمیک تدریس می شود،در کشور ما متاسفانه موسیقی نواحی ومناطق مورد کم توجهی قرار گرفته ودر شهر صحنه که یکی از غنی ترین مناطق از لحاظ موسیقی است با این مقوله با بی مهری برخورد می شود واین درحالی است که شیوع طاعون فرهنگی فرنگ در اشکال مختلف از جمله دربعد موسیقی به جامعه وبه خصوص به نسل جوان آسیب جدی وارد کرده است.
ابتدا از این پیشکسوت موسیقی خواستیم که خودش را برای ما معرفی کند : نوذز رضایی در سال 1350 در شهرک شهید صدوقی شهرستان صحنه به دنیا آمدم و ازهمان کودکی با توسط پدرم با انواع سازهای سنتی آشنا وبه نواختن و آموزش موسیقی سازها پرداختم که اصلی ترین ساز مورد علاقه من سنتور است.
وی می گوید هنر هر استان و یا شهرستانی خود نشان دهنده تاریخ فرهنگی و اجتماعی آن منطقه است ودر میان تمام هنرهای دنیا ، هنر موسیقی بیش ازسایر رشته های هنری با گذشته پیوند داشته و نیز دارد.
موسیقی در استان کرمانشاه و بویژه در شهر صحنه از نظر تنوع سبک و ریتم از غنی ترین و پربارترین میراث فرهنگی به شمار می آید و به علت داشتن آواز و سازهای گوناگون ازجمله سازهای بادی ، کوبی ، مضراب و آرشه ای سیر طولانی تاریخی و فرهنگی الهام گرفته است.
رضایی در مورد استفاده انواع موسیقی درشهر صحنه می گوید : استفاده از موسیقی در این منطقه برای هر مراسمی سبک و نوع خاص خود را دارد به عنوان مثال : ساز کوتل که درمراسمات عزاداری و سوگواری با ساز سرنا و دهل نواخته می شود و یا اینکه موسیقی و آوازی که در این مراسمات نواخته میشود به صورت تک است که (مور) خوانده می شود.
و در مراسمات شادی و جشن ها از انواع موسیقی های ریتمیک و دسته جمعی صورت می گیرد که به زبان کردی به آن (چوپی) می گویند.
از آقای رضایی فرق "مور" با "هوره" را پرسیدیم وی درجواب گفت: شاید در ظاهر با هم غفرقی نداشته باشند ولی یک نوع موسیقی تک خوانی نیز وجوددارد که بدون ساز می باشد که به آن هوره می گویند ، اجرای هوره بدون ساز و بدون ریتم بصورت تحریر و شکسته از حنجره بیرون می آید و با سوز درونی از اشعار کردی اجرا می شود در صورتی که مور اینگونه نیست.
وی موسیقی حاضر درشهرستان صحنه را که بیشتردرآموزشگاه ها اجرا و تدریس میشود را از نوع سنتی یاد کرد.و گفت موسیقی سنتی غذای روح انسان است.
نوذر رضایی درپایان سخنان خود از مسئولین درخواست داشت تا به علم موسیقی درشهرستان بیشتر از پیش توجه داشته باشند چون صحنه از نظر تربیت موسیقی دانان دارای ظرفیت خوبی می باشد.
ابتدا از این پیشکسوت موسیقی خواستیم که خودش را برای ما معرفی کند : نوذز رضایی در سال 1350 در شهرک شهید صدوقی شهرستان صحنه به دنیا آمدم و ازهمان کودکی با توسط پدرم با انواع سازهای سنتی آشنا وبه نواختن و آموزش موسیقی سازها پرداختم که اصلی ترین ساز مورد علاقه من سنتور است.
وی می گوید هنر هر استان و یا شهرستانی خود نشان دهنده تاریخ فرهنگی و اجتماعی آن منطقه است ودر میان تمام هنرهای دنیا ، هنر موسیقی بیش ازسایر رشته های هنری با گذشته پیوند داشته و نیز دارد.
موسیقی در استان کرمانشاه و بویژه در شهر صحنه از نظر تنوع سبک و ریتم از غنی ترین و پربارترین میراث فرهنگی به شمار می آید و به علت داشتن آواز و سازهای گوناگون ازجمله سازهای بادی ، کوبی ، مضراب و آرشه ای سیر طولانی تاریخی و فرهنگی الهام گرفته است.
رضایی در مورد استفاده انواع موسیقی درشهر صحنه می گوید : استفاده از موسیقی در این منطقه برای هر مراسمی سبک و نوع خاص خود را دارد به عنوان مثال : ساز کوتل که درمراسمات عزاداری و سوگواری با ساز سرنا و دهل نواخته می شود و یا اینکه موسیقی و آوازی که در این مراسمات نواخته میشود به صورت تک است که (مور) خوانده می شود.
و در مراسمات شادی و جشن ها از انواع موسیقی های ریتمیک و دسته جمعی صورت می گیرد که به زبان کردی به آن (چوپی) می گویند.
از آقای رضایی فرق "مور" با "هوره" را پرسیدیم وی درجواب گفت: شاید در ظاهر با هم غفرقی نداشته باشند ولی یک نوع موسیقی تک خوانی نیز وجوددارد که بدون ساز می باشد که به آن هوره می گویند ، اجرای هوره بدون ساز و بدون ریتم بصورت تحریر و شکسته از حنجره بیرون می آید و با سوز درونی از اشعار کردی اجرا می شود در صورتی که مور اینگونه نیست.
وی موسیقی حاضر درشهرستان صحنه را که بیشتردرآموزشگاه ها اجرا و تدریس میشود را از نوع سنتی یاد کرد.و گفت موسیقی سنتی غذای روح انسان است.
نوذر رضایی درپایان سخنان خود از مسئولین درخواست داشت تا به علم موسیقی درشهرستان بیشتر از پیش توجه داشته باشند چون صحنه از نظر تربیت موسیقی دانان دارای ظرفیت خوبی می باشد.