به گزارش بی باک به نقل از کیهان، اين تحليل را مرکز تحقيقات امنيتي دولت انگليس در گزارشي عنوان کرد. به گزارش تابناک، در اين گزارش آمده است: حمله ويروسي استاکس‌نت به تأسيسات هسته‌اي ايران در سال 2009، از جنبه‌هاي مختلفي، به ويژه بعد امنيتي، به ارتقاي فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران منجر شده است. در پي اين حمله ايران ضمن افزايش تدابير امنيتي تاسيسات غني‌سازي، دقت سانتريفيوژهاي خود را نيز افزايش داده است.
در اين گزارش که از سوي روزنامه‌هاي «تلگراف» و «هافينگتون پست» نيز بازتاب يافته آمده است: زماني که براي نخستين‌بار، اخبار مربوط به استاکس‌نت منتشر شد، بسياري تصور کردند که اين ويروس سبب عقب‌افتادگي بزرگي در برنامه غني‌سازي اورانيوم ايران شده است.
اين گزارش خاطرنشان مي‌کند: کشف استاکس‌نت در سال 2010 فاش کرد که نخستين سلاح سايبري شناخته شده جهان براي هدف قرار دادن سامانه‌هاي کنترل صنعتي، به احتمال زياد عليه ايران جهت‌گيري شده است. استاکس‌نت يکي از اولين موارد بود؛ اما قطعا آخرين نبود؛ در سال 2012، ويروس شعله (فليم) نيز به گونه‌اي مشابه شناسايي شد. نگاهي دقيق‌تر به کدهاي استاکس‌نت، نشان مي‌دهد که هدف آن، خرابکاري در سانتريفيوژهاي گازي بوده؛ يعني دستگاه‌هايي که هم در راکتورهاي هسته‌اي و هم در ساخت بمب کاربرد دارند. در نوامبر 2010، تهران تصديق کرد که استاکس‌نت به تأسيسات هسته‌اي نطنز حمله کرده است. در آن زمان، بسياري از تحليلگران غربي ادعا کردند که نسخه سال 2009 استاکس‌نت سبب پسرفت بزرگي در برنامه غني‌سازي ايران شده و رسانه‌هاي جهاني نيز به شدت روي اين جريان مانور دادند. اما آيا استاکس‌نت واقعا در عقب‌انداختن برنامه هسته‌اي ايران موفق بوده است؟
در ادامه گزارش مرکز تحقيقات امنيتي انگليس تأکيد شده است: موضوع اين نيست که استاکس‌نت تأثير خود را از دست داده باشد؛ بلکه در حقيقت اين بدافزار از ابتدا نيز چندان موفق نبوده است. اگر هدف اين بدافزار، کاستن از پتانسيل هسته‌اي ايران بوده باشد، قطعا شکست خورده است.مي‌توان با اطمينان زيادي گفت که تأثير کلي اين بدافزار بر برنامه غني‌سازي ايران در ميان مدت، در بهترين حالت، اثري محدود بوده است.
تحليلگران امنيتي انگليس در ارزيابي خود تصريح مي‌کنند:علاوه بر محاسبات مبتني بر اطلاعات آژانس، نشان مي‌دهد که در سال 2010 (زماني که گفته مي‌شود استاکس‌نت حمله خود را انجام داده) ظرفيت کلي غني‌سازي در نطنز، نسبت به سال قبل از آن افزايش پيدا کرده است. دليل اين امر، ارتقاي عملکرد سانتريفيوژها و کاستن از زمان لازم براي توليد اورانيوم با غناي بالا بوده است. در مجموع، استاکس‌نت چندان موثر و زمان‌بندي شده نبوده و به نفع ايران عمل کرده و ايران توانسته در حالي که غرب در تصور پسرفت هسته‌اي اين کشور بوده، قابليت‌هاي هسته‌اي خود را ارتقا دهد.
در اين گزارش که از سوي روزنامه‌هاي «تلگراف» و «هافينگتون پست» نيز بازتاب يافته آمده است: زماني که براي نخستين‌بار، اخبار مربوط به استاکس‌نت منتشر شد، بسياري تصور کردند که اين ويروس سبب عقب‌افتادگي بزرگي در برنامه غني‌سازي اورانيوم ايران شده است.
اين گزارش خاطرنشان مي‌کند: کشف استاکس‌نت در سال 2010 فاش کرد که نخستين سلاح سايبري شناخته شده جهان براي هدف قرار دادن سامانه‌هاي کنترل صنعتي، به احتمال زياد عليه ايران جهت‌گيري شده است. استاکس‌نت يکي از اولين موارد بود؛ اما قطعا آخرين نبود؛ در سال 2012، ويروس شعله (فليم) نيز به گونه‌اي مشابه شناسايي شد. نگاهي دقيق‌تر به کدهاي استاکس‌نت، نشان مي‌دهد که هدف آن، خرابکاري در سانتريفيوژهاي گازي بوده؛ يعني دستگاه‌هايي که هم در راکتورهاي هسته‌اي و هم در ساخت بمب کاربرد دارند. در نوامبر 2010، تهران تصديق کرد که استاکس‌نت به تأسيسات هسته‌اي نطنز حمله کرده است. در آن زمان، بسياري از تحليلگران غربي ادعا کردند که نسخه سال 2009 استاکس‌نت سبب پسرفت بزرگي در برنامه غني‌سازي ايران شده و رسانه‌هاي جهاني نيز به شدت روي اين جريان مانور دادند. اما آيا استاکس‌نت واقعا در عقب‌انداختن برنامه هسته‌اي ايران موفق بوده است؟
در ادامه گزارش مرکز تحقيقات امنيتي انگليس تأکيد شده است: موضوع اين نيست که استاکس‌نت تأثير خود را از دست داده باشد؛ بلکه در حقيقت اين بدافزار از ابتدا نيز چندان موفق نبوده است. اگر هدف اين بدافزار، کاستن از پتانسيل هسته‌اي ايران بوده باشد، قطعا شکست خورده است.مي‌توان با اطمينان زيادي گفت که تأثير کلي اين بدافزار بر برنامه غني‌سازي ايران در ميان مدت، در بهترين حالت، اثري محدود بوده است.
تحليلگران امنيتي انگليس در ارزيابي خود تصريح مي‌کنند:علاوه بر محاسبات مبتني بر اطلاعات آژانس، نشان مي‌دهد که در سال 2010 (زماني که گفته مي‌شود استاکس‌نت حمله خود را انجام داده) ظرفيت کلي غني‌سازي در نطنز، نسبت به سال قبل از آن افزايش پيدا کرده است. دليل اين امر، ارتقاي عملکرد سانتريفيوژها و کاستن از زمان لازم براي توليد اورانيوم با غناي بالا بوده است. در مجموع، استاکس‌نت چندان موثر و زمان‌بندي شده نبوده و به نفع ايران عمل کرده و ايران توانسته در حالي که غرب در تصور پسرفت هسته‌اي اين کشور بوده، قابليت‌هاي هسته‌اي خود را ارتقا دهد.