اين گروهک از سوي برخي اعضاي چند گروهک منحله نظير حزب توده، فدائيان خلق و... تشکيل شده است.
وبسايت گروهک مذکور از قول يکي از همين فعالان گروهکي نوشت: بهتر است ما يعني چه آنها که رأي خواهند داد و چه آنها که رأي نخواهند داد عقل خود را روي هم بريزيم تا در فرداي رد صلاحيت رفسنجاني يا فرداي اعلام فرد ديگري به عنوان برنده انتخابات يا فرداي پيروزي رفسنجاني چه بايد کرد. اصلاح‌طلباني مانند جلايي‌پور مدعي‌اند که هفته‌ها درباره مشي انتخاباتي خود مشورت کرده‌اند تا به توافق رسيده‌اند. بايد از اصلاح‌طلبان که به هر حال، به دليل عدم تحمل مطلق همه نيروهاي سياسي به جز طرفداران حکومت مذهبي، در حال حاضر تنها نيروهاي منتقد وضع موجود و در عين حال فعال در صحنه انتخابات‌اند، خواست و اميدوار بود که به «نقشه الف» خود که رئيس‌جمهور شدن رفسنجاني است اکتفا نکنند و براي شرايطي نيز که حکومت، رفسنجاني را حذف يا او را بازنده اعلام کند، يک «نقشه ب» داشته باشند. مثلا اصلاح‌طلبان بايد سياست مشخصي در قبال واکنشهاي اعتراضي پس از حذف يا اعلام باخت رفسنجاني تنظيم کنند. اگر سياستشان اين باشد که اين‌بار هرچه زودتر در برابر حکومت عقب‌نشيني کنند، اين را بگويند تا همه تکليف خود را بدانند. به نظر من بدترين حالت اين است که حکومت کسي ديگر را رئيس‌جمهور اعلام کند، خود رفسنجاني و اصلاح‌طلبان عزم ايستادگي در برابر حکومت را نداشته باشند و فقط اعتراضاتي خودجوش و بدون حمايت از سوي اصلاح‌طلبان صورت گيرد. اما اگر کمپين رفسنجاني مصمم به ايستادگي باشد بايد از هم‌اکنون روي انتخابات دستکاري شده چهار سال پيش دست بگذارد و خواهان تضمين‌هايي براي عدم تکرار آن سناريو شود!
«سهراب-م» همچنين در مورد رد صلاحيت مشايي و احتمال ايجاد تنش اجتماعي گفته است:در مورد مشايي و امکان رويارويي با حاکميت در صورت رد صلاحيت محتمل مشايي، به نظر من زياد غلو شده است. اگر به عکسهاي گردهمايي‌هاي اخير طرفداران مشايي در شهرستانها بنگريم درمي‌يابيم که نخواهند توانست براي رويارويي جدي با حاکميت روي پايگاهي مردمي حساب کنند.
در همين حال پايگاه ضدانقلابي گويانيوز در تحليل مشابهي با اشاره به سوابق حمله اپوزيسيون به آقاي هاشمي نوشت: سوابق سياه هاشمي بر کسي پوشيده نيست ولي فهرست کردن جنايت‌ها و خيانت‌هاي گذشته دردي را درمان نمي‌کند. اگر کساني[ از اپوزيسيون] از هاشمي حمايت مي‌کنند، نه به خاطر عدم آشنايي با کارنامه سياه او که به خاطر برپا کردن اجتماعات و ستادهايي‌است که مي‌توان عليه حکومت حرف زد
وبسايت گروهک مذکور از قول يکي از همين فعالان گروهکي نوشت: بهتر است ما يعني چه آنها که رأي خواهند داد و چه آنها که رأي نخواهند داد عقل خود را روي هم بريزيم تا در فرداي رد صلاحيت رفسنجاني يا فرداي اعلام فرد ديگري به عنوان برنده انتخابات يا فرداي پيروزي رفسنجاني چه بايد کرد. اصلاح‌طلباني مانند جلايي‌پور مدعي‌اند که هفته‌ها درباره مشي انتخاباتي خود مشورت کرده‌اند تا به توافق رسيده‌اند. بايد از اصلاح‌طلبان که به هر حال، به دليل عدم تحمل مطلق همه نيروهاي سياسي به جز طرفداران حکومت مذهبي، در حال حاضر تنها نيروهاي منتقد وضع موجود و در عين حال فعال در صحنه انتخابات‌اند، خواست و اميدوار بود که به «نقشه الف» خود که رئيس‌جمهور شدن رفسنجاني است اکتفا نکنند و براي شرايطي نيز که حکومت، رفسنجاني را حذف يا او را بازنده اعلام کند، يک «نقشه ب» داشته باشند. مثلا اصلاح‌طلبان بايد سياست مشخصي در قبال واکنشهاي اعتراضي پس از حذف يا اعلام باخت رفسنجاني تنظيم کنند. اگر سياستشان اين باشد که اين‌بار هرچه زودتر در برابر حکومت عقب‌نشيني کنند، اين را بگويند تا همه تکليف خود را بدانند. به نظر من بدترين حالت اين است که حکومت کسي ديگر را رئيس‌جمهور اعلام کند، خود رفسنجاني و اصلاح‌طلبان عزم ايستادگي در برابر حکومت را نداشته باشند و فقط اعتراضاتي خودجوش و بدون حمايت از سوي اصلاح‌طلبان صورت گيرد. اما اگر کمپين رفسنجاني مصمم به ايستادگي باشد بايد از هم‌اکنون روي انتخابات دستکاري شده چهار سال پيش دست بگذارد و خواهان تضمين‌هايي براي عدم تکرار آن سناريو شود!
«سهراب-م» همچنين در مورد رد صلاحيت مشايي و احتمال ايجاد تنش اجتماعي گفته است:در مورد مشايي و امکان رويارويي با حاکميت در صورت رد صلاحيت محتمل مشايي، به نظر من زياد غلو شده است. اگر به عکسهاي گردهمايي‌هاي اخير طرفداران مشايي در شهرستانها بنگريم درمي‌يابيم که نخواهند توانست براي رويارويي جدي با حاکميت روي پايگاهي مردمي حساب کنند.
در همين حال پايگاه ضدانقلابي گويانيوز در تحليل مشابهي با اشاره به سوابق حمله اپوزيسيون به آقاي هاشمي نوشت: سوابق سياه هاشمي بر کسي پوشيده نيست ولي فهرست کردن جنايت‌ها و خيانت‌هاي گذشته دردي را درمان نمي‌کند. اگر کساني[ از اپوزيسيون] از هاشمي حمايت مي‌کنند، نه به خاطر عدم آشنايي با کارنامه سياه او که به خاطر برپا کردن اجتماعات و ستادهايي‌است که مي‌توان عليه حکومت حرف زد