روزنامه کیهان: نخست‌وزير اسرائيل اعلام کرد فشارهاي سياسي و اقتصادي نتوانسته برنامه هسته‌اي ايران را متوقف کند.
نتانياهو در ديدار مشترک با وزير خارجه انگليس تصريح کرد: فشارهاي اقتصادي و سياسي بين‌المللي اثري بازدارنده بر ايران نداشته و نتوانسته مانع از ادامه فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران شود.
همزمان يودال استينيتز وزير امور راهبردي رژيم صهيونيستي ضمن يادداشتي در نيوزفکس تصريح کرد: بلندپروازي‌هاي ايران فراتر و گسترده‌تر از آن است که خيلي‌ها فکر مي‌کنند اين کشور از توان تبديل شدن به يک ابرقدرت هسته‌اي برخوردار است.
وي مي‌گويد: ايران قادر است تعداد سانتريفيوژهاي نطنز را از 12 هزار دستگاه به 54 هزار دستگاه افزايش دهد.
وي افزود: برنامه هسته‌اي ايران در حال تغيير قواعد بازي جهاني است. اين برنامه وضعيت اسرائيل، خاورميانه و حتي جهان را تغيير خواهد داد. هدف ايران، تغيير توازن قدرت جهاني بين اسلام و غرب از پايه و اساس است.
از سوي ديگر مايکل اورن سفير اسرائيل در آمريکا در مقاله‌اي که از سوي واشنگتن پست منتشر شده، تاکيد مي‌کند: تحولات و بحران‌هاي خاورميانه نبايد موجب انحراف توجه از پيشرفت‌هاي هسته‌اي ايران شود.
او ادامه مي‌دهد: نقشه‌اي که قدرت‌هاي اروپايي يک قرن پيش در رابطه با منطقه خاورميانه طراحي کرده بودند و بيش از واقعيت‌هاي منطقه‌اي و قومي، نشان‌دهنده منافع امپراتوري غرب بود، در حال از بين رفتن است.
همزمان شبکه تحليلي بلومبرگ در گزارشي تاکيد کرد: تحريم‌هاي سخت، دستاورد سياسي براي آمريکا نداشته‌اند. بنابر دلايل متعدد، استراتژي‌هايي که تنها بر تحريم‌هاي اقتصادي متمرکز مي‌شوند، معمولا شکست مي‌خورند و کشورهاي در معرض تحريم مي‌توانند چالش‌هاي منحصر به فردي را نيز ايجاد کنند. «پارادوکس تحريم‌ها» در مورد ايران مصداق دارد. بلومبرگ خواستار تعبيه ديپلماسي در کنار تحريم‌ها شده و مي‌نويسد: در تحقيقي که روي 100 نمونه اعمال تحريم آمريکا عليه ديگر کشورها انجام شده، اين نتيجه به چشم مي‌خورد که تعامل ديپلماتيک، تحريم‌ها را کارآمد مي‌کند و عدم تعامل نتيجه عکس دارد. براي مثال، زماني که آمريکا سفارت خود را در يک کشور هدف تحريم‌ها تعطيل مي‌کند، شانس موثر واقع شدن تحريم‌ها را از 73 درصد به 42 درصد کاهش مي‌دهد. در توضيح اين روند مي‌توان گفت که در زمان حضور ديپلمات‌ها در سفارت، آمريکا مي‌تواند اطلاعات جاسوسي بيشتري از کشور تحريم شده به دست آورد. آنها مي‌توانند بر اثر‌بخشي تحريم‌ها نظارت داشته باشند و خطاها را اصلاح کنند. ديپلماسي همچنين به سوي روند تصميم‌گيري‌هاي حکومتي، انگيزه‌ها و نقاط ضعف آن پنجره‌اي مي‌گشايد.
نتانياهو در ديدار مشترک با وزير خارجه انگليس تصريح کرد: فشارهاي اقتصادي و سياسي بين‌المللي اثري بازدارنده بر ايران نداشته و نتوانسته مانع از ادامه فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران شود.
همزمان يودال استينيتز وزير امور راهبردي رژيم صهيونيستي ضمن يادداشتي در نيوزفکس تصريح کرد: بلندپروازي‌هاي ايران فراتر و گسترده‌تر از آن است که خيلي‌ها فکر مي‌کنند اين کشور از توان تبديل شدن به يک ابرقدرت هسته‌اي برخوردار است.
وي مي‌گويد: ايران قادر است تعداد سانتريفيوژهاي نطنز را از 12 هزار دستگاه به 54 هزار دستگاه افزايش دهد.
وي افزود: برنامه هسته‌اي ايران در حال تغيير قواعد بازي جهاني است. اين برنامه وضعيت اسرائيل، خاورميانه و حتي جهان را تغيير خواهد داد. هدف ايران، تغيير توازن قدرت جهاني بين اسلام و غرب از پايه و اساس است.
از سوي ديگر مايکل اورن سفير اسرائيل در آمريکا در مقاله‌اي که از سوي واشنگتن پست منتشر شده، تاکيد مي‌کند: تحولات و بحران‌هاي خاورميانه نبايد موجب انحراف توجه از پيشرفت‌هاي هسته‌اي ايران شود.
او ادامه مي‌دهد: نقشه‌اي که قدرت‌هاي اروپايي يک قرن پيش در رابطه با منطقه خاورميانه طراحي کرده بودند و بيش از واقعيت‌هاي منطقه‌اي و قومي، نشان‌دهنده منافع امپراتوري غرب بود، در حال از بين رفتن است.
همزمان شبکه تحليلي بلومبرگ در گزارشي تاکيد کرد: تحريم‌هاي سخت، دستاورد سياسي براي آمريکا نداشته‌اند. بنابر دلايل متعدد، استراتژي‌هايي که تنها بر تحريم‌هاي اقتصادي متمرکز مي‌شوند، معمولا شکست مي‌خورند و کشورهاي در معرض تحريم مي‌توانند چالش‌هاي منحصر به فردي را نيز ايجاد کنند. «پارادوکس تحريم‌ها» در مورد ايران مصداق دارد. بلومبرگ خواستار تعبيه ديپلماسي در کنار تحريم‌ها شده و مي‌نويسد: در تحقيقي که روي 100 نمونه اعمال تحريم آمريکا عليه ديگر کشورها انجام شده، اين نتيجه به چشم مي‌خورد که تعامل ديپلماتيک، تحريم‌ها را کارآمد مي‌کند و عدم تعامل نتيجه عکس دارد. براي مثال، زماني که آمريکا سفارت خود را در يک کشور هدف تحريم‌ها تعطيل مي‌کند، شانس موثر واقع شدن تحريم‌ها را از 73 درصد به 42 درصد کاهش مي‌دهد. در توضيح اين روند مي‌توان گفت که در زمان حضور ديپلمات‌ها در سفارت، آمريکا مي‌تواند اطلاعات جاسوسي بيشتري از کشور تحريم شده به دست آورد. آنها مي‌توانند بر اثر‌بخشي تحريم‌ها نظارت داشته باشند و خطاها را اصلاح کنند. ديپلماسي همچنين به سوي روند تصميم‌گيري‌هاي حکومتي، انگيزه‌ها و نقاط ضعف آن پنجره‌اي مي‌گشايد.