به گزارش امروله ،«رمضان زیوه‌ای» دریکم شهریور 1347 درروستای چم‌چم شهرستان همدان پابه عرصه گیتی نهاد.
ازابتدای تولد، در آغوش مادری مکتبی و تحت تربیت پدری مذهبی و درمحیطی معنوی دوران کودکی راطی کرد.
با آمدن خانواده به شهرصحنه در سن شش سالگی، در دبستان ابتدایی بالاجوب شهر صحنه شروع به تحصیل کرد، و دوران ابتدایی را با موفقیت به پایان رساند.
رمضان به تحصیل دوره ی راهنمایی درمدرسه شهید باهنر، همان شهر پرداخت، بارها به عنوان قاری قرآن مدارس راهنمایی مقام ممتاز راکسب نمود، و جوایزی دریافت نمود، اماچنان عشق به قرآن و فرائض دینی داشت که همیشه درکنار درس فعالیت های چشمگیری هم درانجمن اسلامی، همکاری با امور تربیتی پایگاه های مقاومت شهری، ستاد نمازجمعه و دیگر مجالس و برنامه های مذهبی از خود نشان می داد.
وی با شنیدن نام حوزه علمیه امیرالمومنین(ع) صحنه، بیقرار با گرفتن مدرک سال سوم راهنمایی، درس و مدرسه را رها و بسوی حوزه علمیه شهر شتافت، و به عنوان یکی ازطلاب نمونه شهر، حدود سه سال مشغول درس وبحث علوم اسلامی بود و از محضر امام جمعه محترم شهر صحنه طلب فیض و کسب علم می نمود.
در مدت طلبگی نه تنها سراسر وجودش درکنار رزمندگان بود، بلکه خود نیز در بهار و تابستان سال 65 در گرمای سوزان خوزستان به عنوان یک بسیجی عارف وعاشق مدت سه ماه تمام درجبهه حضور یافت، و چنان با خلق و خوی بسیجیان و پاسداران انس گرفت که دیگر تاب تحمل نیاورد و با لبیک به این ندا که( ای کاش من هم یک پاسدار بودم و امروز حضور در جبهه از واجبات است) درس حوزه را رها و در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با عضویت رسمی استخدام گردید. و چنان ازخود لیاقت و رشادت نشان داد که بعد از مدتی کم، جزو پرسنل نیروی هوایی سپاه قرار گرفت و مدت شش ماه به عنوان فرمانده گروهان ادوات تیپ نینوا از لشگرسیدالشهدا منصوب گردید، و درجبهه های حق علیه باطل خدمات چشمگیری را برای اسلام ناب محمدی انجام داد، سپس به عنوان معاونت ستاد پایگاه هوایی فتح تهران منصوب گردید و مدتی انجام تکلیف نمود.
رمضان زیوه‌ای ازطرف نیروی هوایی سپاه پاسداران به عنوان مسئول معاونت فرهنگی و مسئول حفاظت پدافند هوایی غرب، قرارگاه صاعقه و مسئول دفتر قضائی آن پادگان منصوب گردید، و در مورخه 1367/11/05 درحین خدمت و با وجود سه مسئولیت خطیر و مهم درسن 20 سالگی درغرب کشور به درجه رفیع شهادت نائل گردید
بخشی از وصیت نامه طلبه شهید «رمضان زیوه ای»
خدایا تو شاهد و گواه باش که باکمال آگاهی و افتخار به سوی تو شفافتم، نه به خاطر مال بود، نه به خاطر مقام و نه هوای نفسانی، بلکه فقط و فقط برای رضای تو و خدمت به اسلام و امام عزیز بود.
ما یاران حسین هستیم، نه اهل کوفه بلکه کوی کربلا پرورخمینی ایران، و امام را تنها نمی‌گذاریم و با بذل جان و مال خود او را یاری می‌کنیم .
همیشه همه چیزخود را فدای اسلام و قرآن و امام کنید، رهبر انقلاب را تنها نگذارید، در صحنه های انقلاب حاضر و مساجد را پرکنید، در مراسم ختم و چهلم و غیره من ازسالار شهیدان کربلا و شهدای اسلام و انقلاب و جنگ تحمیلی یاد شود.
به امیدروزی که باهم در فردای قیامت با اباعبدالله الحسین شفاعت و همراه خمینی کبیر محشور شویم.