به گزارش امروله ، به نقل ازخبرگزاری فارس به بازخوانی و روایت حوادث رخ داده در سال 88، از زمان انتخابات ریاست جمهوری تا حماسه مردمی 9 دی که مُهر پایانی بر تحرکات فتنه‌گران در کشور بود، پرداخته است که در ادامه، روایت آذر 88 را می‌خوانید.
***
آتش فتنه‌های آبانی اصلاح‌طلبان در سال 88 هنوز فروکش نکرده که آذرماه از راه می‌رسد.
جریان اصلاحات مانند آبان ماه، برای مناسبت خاص این ماه هم برنامه دارند؛ 16 آذر روز دانشجو.
روش آنها برای رقم زدن یک 16 آذر متفاوت هم مانند تمام ترفندهای 5 ماه منتهی به آذرماه است؛ بیانیه‌های پی در پی و دعوت از مردم برای آنچه آنها بدنبالش هستند و نشست‌های محفلی پیدا و پنهان برای هماهنگی آنچه دنبال می‌کنند.
* 4 آذر؛ باز هم هشدار پدرانه
رهبر معظم انقلاب مانند تمام آن ایام، همچنان به سران فتنه فرصت می‌دهند تا با درک شرایط، از راهی که شروع کرده‌اند بازگردند.
ایشان در 4 آذرماه و در دیدار با هزاران نفر از اقشار مختلفبسیجدر آستانه سالروز تشکیل بسیج مستضعفان، تاکید می‌کنند: « اصرار بنده بر این است که آحاد مردم، ملت ایران، جریانات مختلف سیاسی، همه در مقابل آن افراد معدودی که با اصل این انقلاب مخالفند، با اصل استقلال کشور مخالفند، هدفشان دودستی تقدیم کردن کشور به آمریکا و بهاستکباراست، با یکدیگر یکی باشند... نباید شایعه‌پراکنی کرد؛ دشمن این را می‌خواهد. دشمن می‌خواهد شایعه‌پراکنی کند؛ می‌خواهد دل‌ها را نسبت به یکدیگر، نسبت به مسئولین بدبین کند...» و همچنین یادآور شدند: «...دیدید شما در اوایل همین حوادث بعد از انتخابات - این فتنه‌ی بعد از انتخابات - اولین کاری که شد، تردیدافکنی در کار مسئولین رسمی کشور بود؛ در کار شورای نگهبان، در کار وزارت کشور. این تردیدافکنی‌ها خیلی مضر است؛ دشمن این را می‌خواهد.جوانان بسیجی باید ایمان را، بصیرت را، انگیزه را، رعایت موازین و معیارها را، اینها همه را با هم ملاحظه کنند...».
دیدار رهبر انقلاب با بسیجیان - 4 آذر 1388
* 9 آذر؛ مرقومه 8 صفحه‌ای اصلاح‌طلبان به اوباما: مردم ایران را تحریم کنید!
بازار بیانه‌ها و فراخوان‌ها در حالی ادامه دارد که 9 آذر، جمعی از اصلاح‌طلبان – که هیچگاه نام خود را علنی نکرده‌اند – بهباراک اوبامارئیس جمهور وقت آمریکا نامه می‌نویسند و درخواست تحریم مردم ایران را می‌کنند. این نامه 8 صفحه‌ای در حالی نوشته می‌شود که با آتش برپا شده به بهانه «تقلب» در انتخابات ریاست جمهوری، کلوپ ترور و تحریم به رهبری آمریکا به قدر کافی ملت ایران را زیر ذره‌بین گرفته‌اند.
سال ها بعد و در مرداد 1394، «مایکل لدین» مشاور سابق شورای امنیت ملی آمریکا پرده از این نامه‌نگاری و تحریم‌خواهی اصلاح‌طلبان برمی‌دارد وآن راعلنی می‌کند.
همان ایام که این نامه رسانه‌ای شد،غلامعلی حداد عادلمشاور عالی رهبر معظم انقلاب و نماینده مردم تهران در مجلس، در نطق میان‌دستور خود در مجلس، به این فضاحت سران فتنه 88 اشاره کرد و گفت: «در این شرایط، آنچه قابل توجه و عبرت‌آموز است نامه‌ای هشت صفحه‌ای است که در نهم آذرماه سال 88 از سوی بعضی افراد فعال در فتنۀ سبز از ایران به آمریکا فرستاده شده و این روزها متن آن در آمریکا منتشر شده است، این نامه در پاسخ این سؤال وزارت امور خارجۀ آمریکا از رهبران جنبش سبز است که "ما باید چه کاری انجام دهیم و چه کاری نباید انجام دهیم؟"... پاسخی که به این نامه داده شده، به اندازه‌ای شرم‌آورست که تا ابد برای نویسندگان آن، که البته نام خود را اعلام نکرده‌اند، سیاهرویی به بار می‌آورد. آنها به آمریکایی‌ها می‌گویند اگر می‌خواهید جنبش سبز به پیروزی برسد ایران را تحریم اقتصادی کنید، چون می‌خواهد بمب اتمی بسازد، به ایران فشار وارد کنید تا مردم از ما حمایت کنند و در برابر جمهوری اسلامی بایستند!».
جمعی از اصلاح‌طلبان در نامه‌ای 8 صفحه ای به اوباما، خواستار اعمال تحریم‌های شدیدتر علیه ایران شدند!
* اظهارنظرهای منصفانه‌ای که خفه می‌شود!
در همان ایام و درکورانتحرکات هیجانی اصلاح‌طلبان، بعضا موضع‌گیری‌های نسبتا عاقلانه و منطقی هم از سوی معدود چهره‌های اصلاح‌طلب شنیده می‌شود که البته موج غالب اصلاحات، اجازه بروز و ظهور چندانی به این مواضع نمی‌دهد.
از جمله محمدرضا تابش نماینده مردم اردکان در مجلس که ۹ آذر ۱۳۸۸ می‌گوید: «باید زمینه‌های حضور دانشجویان در مراسم روز ۱۶ آذر که در آن مرزهای قانونی درنوردیده نشود، فراهم شود... باید با ظرافت، تدبیر و عقلانیت مراسم ۱۶ آذر به نحوی برگزار شود که درخور عظمت نام دانشجو، دانشگاه و شهدای دانشگاه باشد...».
* 15 آذر؛ آتش تهیه برای انحراف در 16 آذر
یک روز قبل از روز دانشجو، مرحوم اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس وقتمجمع تشخیص مصلحت نظامکه مواضعش در تحولات آن ایام با انتقاد دلسوزان مواجه بود، به مشهد رفت و در جمعی با عنوان فعالان دانشجویی، از آنچه برخورد سپاه و بسیج با مردم می‌خواند، انتقاد کرد و گفت: «اگر مردم ما را بخواهند، حکومت می‌کنیم و اگر نخواهند می‌رویم».
او این نکته را هم اضافه کرد که «انقلاب ما بر اساس اسلام و قرآن بود، اما برخی اصولگرایان این صحبت‌ها را قبول ندارند و فکر می‌کنند، رأی مردم زینتی است».
مرحوم هاشمی البته مانند بسیاری از سران جریان اصلاحات، به این نکته اشاره نکرد که اگر رأی مردم زینتی نیست و اصالت دارد، علت زدن زیر میز بازی و طرح بی‌استناد ادعای تقلب و لشکرکشی‌‌های خیابانی چیست؟!
* 15 آذر و تکرار بیانیه‌های قبلی «نامزد خاص»
در سوی دیگر میدان، میرحسین موسوی نامزد شکست خورده انتخابات و سردمدار ادعای «تقلب» و اردوکشی خیابانی، باز هم دست به بیانیه می‌شود و در روز 15 آذر و در آستانه روز دانشجو، بیانیه شماره 16 خود را منتشر می‌کند و در آن، باز هم از تقلب و استبداد و خفقان حرف می‌زند!
او در این بیانیه، با دعوت از گروه‌های دانشجویی و مردم برای تظاهرات در روز دانشجو، می‌نویسد: «مشکل آن است که یک ملت بزرگ نمی‌نشیند تا در روز روشن رأی‌ش را ببرند و هیچ نگوید. یک ملت بزرگ انتخابات درجه دو انتصابی را تحمل نمی‌کند… یک ملت بزرگ از شورای نگهبان انتظار دارد آنها را قانع کند که تقلبی در انتخابات روی نداده است، نه آن که تنها یک ادعا پیش رویشان بگذارد و ادعای خود را باطل‌کننده انبوهی از مشاهدات و مستندات بداند...»!
وی این اظهارات را در حالی تکرار می‌کند که افکار عمومی و صاحبنظران شاهد بودند که در دو نوبت تمدید مهلت رسیدگی به شکایات انتخاباتی با مجوز رهبر انقلاب، وی هیچ مستندات روشنی برای اثبات ادعای «تقلب» در انتخابات ارائه نکرد و تنها به مسائل پیش از انتخابات از قبیل مسائل مطرح شده در مناظره 13 خرداد یا سفرهای استانی دولت وقت اشاره کرده بود؛ همان چیزهایی که سال‌ها بعد و در بهار 96 هم با شدت و حدت بیشتری از سوی حسن روحانی دنبال شد!
موسوی در بخش دیگری از این بیانیه تحریک‌آمیز می‌نویسد: «اگر از هزینه‌های سنگین و عملیات عظیم خود نتیجه نمی‌گیرید، شاید صحنه درگیری را اشتباه گرفته‌اید؛ در خیابان با سایه‌ها می‌جنگید، حال آنکه در میدان وجدان‌های مردم خاکریزهایتان پی در پی در حال سقوط است. ۱۶ آذر دانشگاه را تحمل نمی‌کنید. ۱۷ آذر چه می‌کنید؟ ۱۸ آذر چه می‌کنید؟...»
نمایی از آشوب‌های فتنه 88 و حمله به نیروهای مدافع امنیت
* بیانیه‌هایی از یک منبع خاص
بازار بیانیه‌خوانی در آستانه روز دانشجو همچنان داغ است و بیانیه‌های مشابه از سوی تشکل‌ها و مجامع مختلف اصلاح‌طلب صادر می‌شود. مضمون همه بیانیه‌ها تقریبا یکی است؛ تکرار ضمنی ادعای تقلب و فریاد از دیکتاتوری و دعوت به هرج و مرج.
اینها نشان می‌دهد که احتمالا یک اتاق فکر واحد، خط محتوایی این بیانیه‌ها را ترسیم می‌کند.
15 آذر جمعی با عنوان شورای فعالان ملی مذهبی، با صدور بیانیه‌ای اینطور مردم را مخاطب قرار می‌دهد؛ «اینک در شرایطی به استقبال ۱۶ آذر می‌رویم که با آغاز جنبش سبز مردم ایران، زخم ۱۸ تیر ۷۸، با حمله خشونت‌بار ۲۵ خرداد ۸۸ به کوی دانشگاه تازه شده است؛ هر روز شمار زیادی از دانشجویان منتقد و آزادیخواه، از دانشگاه روانهٔ زندان می‌شوند… ارتقای پیوندهای اجتماعی و همچنین گسترش همدلی و تعاون در بین گروه‌های دانشجویی، همچنین رویکرد جدید آنها در ایجاد حلقه‌های دوستی و هم‌اندیشی، ورود دانشجویان به عرصهٔ خلاقیت‌های هنری در نقد دیکتاتوری و سلطه و گشودن فضاهای جدید واقعی و مجازی، ویژگی‌هایجنبش دانشجوییدر دوران حاضر است...»
تشکل اصلاح‌طلب «انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی امیرکبیر» هم در همان روز و در بیانیه جدید خود با بیان اینکه درهای این دانشگاه در روز ۱۶ آذر به روی مردم باز است، از میرحسین موسوی و مهدی کروبی برای شرکت در مراسم روز دانشجو در این دانشگاه دعوت می‌کند و در ادامه بیانیه می‌نویسد: «ما از اساتید دانشگاه می‌خواهیم که در چنین روزی شاگردان و فرزندان خود را تنها نگذارند و دوشادوش دانشجویان برای آزادی و علیه استبداد به پا خیزند»!
همچنین، شش گروه سیاسی که برخی از آنها غیرقانونی بوده و حتی از سوی حضرت امام (ره) محکوم به ارتداد شده بودند، در بیانیه مشترکی خواستار آن شدند که «آمران و عاملان کشتار، خشونت و برخورد با دانشجویان معرفی شوند و مورد پیگرد قانونی قرار گیرند». این گروه‌ها عبارت بودند از «جبهه ملی ایران»، «حزب ملت ایران»، «نهضت آزادی ایران»، «شورای فعالان ملی مذهبی»، «حزب ایران» و «حزب مردم ایران».
* شامکاه 15 آذر؛ باز هم فتنه در لباس تکبیر
شامگاه 15 آذر ماه فرا رسید و جریان اصلاح‌طلب همچنان به تلاش خود برای نا آرام کردن فضای 16 آذر ادامه می‌دهد.
در ساعات پایانی شب، عده‌ای از وابستگان جریان موسوم به «جنبش سبز»، بر روی بام خانه‌ها «الله اکبر» می‌گویند تا مثل شب 13 آبان، رسم‌های مبارزان دوران انقلاب را شبیه‌سازی کنند. این شعارها بیشتر در حوالی خیابان انقلاب و خیابان طرشت تهران که خوابگاه‌های دانشجویی استقرار دارد، شنیده می‌شود.
در میان تکبیرهای عجیب و غریب، یک شعار دیگر هم شنیده می‌شود؛ «دولت کودتا، استعفا استعفا»!
* 16 آذر؛ تلاش اصلاح‌طلبان برای غیردانشجویی کردن «روز دانشجو»
صبح 16 آذر در حالی آغاز می‌شود که عده‌ای از وابستگان تشکل‌های دانشجویی و اساتید اصلاح‌طلب در دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی، امیرکبیر و شریف تلاش می‌کنند تابر خلافروال متعارف روز دانشجو، گروه‌های غیردانشجویی ناشناخته وارد این دانشگاه‌ها شوند و به جمع آنها ملحق شوند! این تلاش با ممانعت حراست دانشگاه‌ها و نیروهای پلیس مستقر در مقابل دانشگاه‌ها، ناکام می‌ماند، اما درون فضای دانشگاه توسط این گروه‌ها ملتهب می‌شود.
این تحرکات در دانشگاه‌های شریف، امیرکبیر، هنر و چند میدان مثل ولیعصر، تجریش و انقلاب، به چشم می‌خورد؛ در حالی که مردم عادی در ترافیک ناشی از این تحرکات، گرفتار می‌شوند.
در مواجهه با این تجمع‌های پرحاشیه، جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران با تجمع در محوطه مرکزی دانشگاه، در حمایت از امنیت و آرامش مردم و ارزش‌های انقلاب شعار می‌دهند؛ یکی از شعارهای آنها در مقابل تشکل‌های وابسته به سران اصلاحات این است؛ «قبول رأی اکثریت، نشان آدمیت».
* پاره کردن عکس امام (ره) در روز مبارزه با آمریکا !
اما نقطه اوج و تلخ تحرکات اصلاح‌طلبان در 16 آذر 1388 اهانت به تصویر امام خمینی (ره) بود که در دانشگاه تهران و در جریان تجمع پر حاشیه تشکل‌های اصلاح‌طلب اتفاق افتاد.
نمایش برشی کوتاه از این حرمت‌شکنی در بخش خبری 20:30 همان شب، خشم جبهه اصلاحات را برمی‌انگیزد.
شیخیوسف صانعیدر دیدار با یکی از سران اصلاحات می‌گوید: «برخی‌ها وقتی به بن‌بست می‌رسند، حتی از امام هم نمی‌گذرند و از امام سرمایه‌گذاری می‌کنند، انسان‌های ظالم عکس امام را آتش می‌زنند بعد می‌گویند کار دانشجویان بوده است»
مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) هم بدون آنکه در تمام آن ماه‌ها اشاره‌ای به سخنان صریح امام مبنی بر فصل‌الخطاب بودن رأی مردم، نظر شورای نگهبان و ساز و کارهای قانونی کرده باشد، انتشار تصاویر این حرمت‌شکنی را «دروغ بَیِّن و مسلّم صدا و سیما» می‌خواند!
مسئولان این موسسه البته به این نکته اشاره‌ای که نکردند که شعار علیه آرمان رهاییقدس شریفهمراه با در دست داشتن بطری‌های آب معدنی در ظهر ماه رمضان، یا شعارهای بعدی علیه اصلولایت فقیهو آتش زدن خیمه عزای سیدالشهدا (ع) نیز دروغ آشکار صدا و سیما بوده است؟!
عکس پاره شده حضرت امام (ره) در تجمع اصلاح‌طلبان در دانشگاه تهران (تصویر برای حفظ حرمت رهبر کبیر انقلاب کدر شده است)
* فرار ناکام!
پرده دیگری از هیجان‌سازی‌های اصلاح‌طلبان و سران فتنه در 16 آذر 88، دردانشگاه صنعتی امیرکبیرنمایش داده شد.
در جریان هدایت تجمع‌ها و ناآرامی‌های این دانشگاه، اخباری درباره فرار «مجید توکلی» عضو انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر با لباس زنانه منتشر شد و گفته شد او با لباس زنانه سعی کرده تا از دانشگاه خارج شود، اما شناسایی و دستگیر می‌شود.
دو روز بعد، انجمن اسلامی این دانشگاه در بیانیه‌ای اعلام می‌کند: «مجید توکلی افتخار جنبش دانشجویی بوده و هست، چه با لباس زنانه و چه با لباس مردانه»!
* 24 آذر؛ سخن پدرانه صریح‌تر با سران فتنه
آذرماه پر حاشیه سران فتنه در حالی رو به پایان است که رهبر معظم انقلاب، با نگاهی به حوادث تلخ روی داده در آن ایام، یکبار دیگر تلاش می‌کنند تا سران این فتنه مخرب را از راه رفته برگردانند و به رفتار منطقی و درست ترغیب کنند.
حضرت آیت‌الله خامنه ای 24 آذرماه و در یکی از دیدارها که در آستانه ماه محرم برگزار شد، هشدار داده و گفتند: «آن کسی که برای انقلاب، برای امام، برای اسلام کار می‌کند، به مجردی که ببیند حرف او، حرکت او موجب شده است که یک جهت‌گیری علیه این اصول به وجود بیاید، فوراً متنبه می‌شود. چرا متنبه نمی‌شوند؟وقتی شنیدند که از اصلی‌ترین شعار جمهوری اسلامی - «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» - اسلامش حذف می‌شود، باید به خود بیایند؛ باید بفهمند که دارند راه را غلط می‌روند، باید تبری کنند! وقتی می‌بینند در روز قدس که برای دفاع از فلسطین و علیه رژیم غاصب صهیونیست است، به نفع رژیم غاصب صهیونیست و علیه فلسطین شعار داده می‌شود، باید متنبه بشوند، باید خودشان را بکشند کنار... وقتی می‌بینند سران ظلم و استکبار عالم از اینها حمایت می‌کنند، رؤسای آمریکا وفرانسهوانگلیسو اینهائی که مظهر ظلمند - هم در زمان کنونی، هم در دوره‌ی تاریخىِ صد سال و دویست ساله‌ی تا حالا - دارند از اینها حمایت می‌کنند، باید بفهمند یک جای کارشان عیب دارد؛ باید متنبه بشوند.وقتی می‌بینند همه آدم‌های فاسد، سلطنت‌طلب، از اینها حمایت می‌کند، توده‌ای از اینها حمایت می‌کند، رقاص و مطرب فراری از کشور از اینها حمایت می‌کند، باید متنبه بشوند، باید چشمشان باز بشود، باید بفهمند؛ بفهمند که کارشان یک عیبی دارد؛ بلافاصله برگردند بگویند نه، ما نمی‌خواهیم حمایت شما را. چرا رودربایستی می‌کنند؟!...»