به گزارش امروله ، به نقل از خبرگزاری فارس، همایش معرفی بانوی اخلاق ورزش توسط کمیسیون زنان و ورزش کمیته ملی المپیک و با حضور رئیس کمیته ملی المپیک، معاون توسعه ورزش بانوان وزارت ورزش وزارت ورزش و جوانان و جمع کثیری از نواب رئیس، مربیان و ورزشکاران در سالن استاد فارسی آکادمی ملی المپیک برگزار شد؛ مراسمی که برگزاری آن در این شرایط شیوع کرونا، انتقادات زیادی را به دنبال داشت.
توجه به ورزش زنان در زمانی که کمیته بین‌المللی المپیک هم برابری جنسیتی را مطرح کرده، نکته بسیار مهمی است. حالا که بسیاری از زنان مسلمان ایرانی با داوری، مربیگری و همینطور مدال‌آوری، کانون توجه قرار دارند، نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری و حمایت از ورزش زنان قطعا به موفقیت ورزش کشور کمک می‌کند.
از طرفی اخلاق پهلوانی و اخلاق ورزشی همیشه به عنوان یک اصل مطرح بوده و حتی ترویج آن با تجلیل از قهرمانان و بانوان اخلاق‌مدار کار پسندیده‌ای است که کمیته ملی المپیک انجام داد. سیدرضا صالحی‌امیری رئیس کمیته ملی المپیک در این همایش گفت: اخلاق نشان دهنده هویت فرهنگی ماست و هدف اساسی انقلاب اسلامی، همانا حاکمیت اخلاق است و چارچوب‌های اصلی نظام اسلامی هرگز از آن دور نخواهد بود، چنانچه همواره شاهد در اوج بودن شاخص‌های اخلاقی در آن هستیم.
اما جدا از کار قابل احترام کمیته ملی المپیک، نگاهی به شرایط کشور هم از لحاظ گسترش شیوع کرونا و هم اقتصادی ایجاب می‌کند در برگزاری چنین همایش‌هایی تدابیر لازم صورت بگیرد و مانع از هزینه کردهای نمایشی و بدون خروجی شد که فقط هزینه هایی بیهوده ای را در پی دارد. اینکه کمیسیون زنان در نظر داشته با معرفی بانوی اخلاق گامی بری زنان بردارد، در آن شکی نیست اما حالا که خیلی‌ها درگیر کرونا و شرایط سخت اقتصادی هستند، آیا برگزاری چنین همایش هایی که بیشتر شعاری و نمایشی شده، باری از مشکلات برمی‌دارد؟ در حالی که این روزها شاهد گسترش شیوع کرونا هستیم و بارها مقامات از افزایش موارد بستری ابراز نگرانی کرده‌اند، برگزاری چنین همایشی آن هم با حضور ورزشکارانی که در اردوهای ملی هستند و خود را برای رویدادهای پیش رو از جمله بازی‌های آسیایی آماده می‌کنند، چه لزومی دارد؟
همایش‌هایی تکراری و پرهزینه که این روزها جز آلوده کردن ورزشکار به کرونا، نتیجه دیگری ندارد، چه سودی برای ورزشکار و ورزش می‌تواند داشته باشد؟ آیا کمیسیون ورزش زنان نمی‌توانست با مطرح کردن اسامی در سایت و اهدای هدایا به صورت شخصی، این مراسم را برگزار کند؟ آیا لازم است چنین برنامه‌های پر هزینه ای آن هم در شرایط کنونی اقتصادی جامعه برگزار شود؟ آیا برگزاری چنین همایش‌هایی توانسته اخلاق را در ورزش گسترش دهد یا فقط در حد شعار و نمایش باقی مانده؟ البته، بگذریم که این انتخاب ها بر چه مبنایی بوده و اساسا چگونه به این اسامی رسیده اند.
این سوالاتی است که مطرح شده و باید دید نظر کمیسیون زنان و کمیته ملی المپیک، از برگزاری این همایش‌ها و مراسم ها چیست؟