این روزها وقتی از کنار میوه‌فروشی‌ها می‌گذرید، از چغاله‌های سبز خوش‌رنگ، گوجه‌سبزهای ترش و خوشمزه، توت‌فرنگی‌های قرمز و آبدار گرفته تا زردآلوهایی که شیرینی‌شان از دور هم پیداست، آنقدر وسوسه‌انگیزند که مقاومت در برابر نخریدن‌شان بسیار سخت به نظر می‌آید. البته این میوه‌ها به‌شدت مغذی به نظر می‌آیند و انگار همه ما عادت کرده‌ایم آمدن بهار را با خوردن نوبرانه‌هایش، حتی به قیمت‌های گزاف، جشن بگیریم! اما آیا واقعا میوه‌های نوبرانه مغذی‌تر از میوه‌های معمول هر فصل هستند؟ به نظرتان مجبورید چغاله بادام را کیلویی 15 هزار تومان بخرید تا موادمعدنی و ویتامین‌های موردنیاز بدن‌تان تامین شود؟ یعنی نمی‌شود با خوردن سیب کیلویی 2هزار تومان ویتامین‌های مورد نیاز بدن را تامین کرد؟
برای بررسی این موضوع سراغ دکتر رضاراست‌منش، متخصص تغذیه و رژیم‌درمانی رفته‌ایم تامیوه‌های نوبرانه را با سیب، این میوه بهشتی، مقایسه کنیم و ببینیم هر کدام از این میوه‌ها تا چه حد می‌توانند در برابر سیب قد علم کنند!
برای بررسی این موضوع سراغ دکتر رضاراست‌منش، متخصص تغذیه و رژیم‌درمانی رفته‌ایم تامیوه‌های نوبرانه را با سیب، این میوه بهشتی، مقایسه کنیم و ببینیم هر کدام از این میوه‌ها تا چه حد می‌توانند در برابر سیب قد علم کنند!
گوجه‌سبز یا سیب؟
گوجه‌سبز به دليل مواد موثر خاصی که دارد، ترشح بزاق را بیشتر می‌کند و این یک مزیت عالی برای افرادی است که داراي اشتهای کم بوده، بیماران سرطانی که بعد از انجام رادیوتراپی غدد بزاقی‌شان تحلیل رفته، هر بیمار دیگری که اختلال در ترشح بزاق دارد و همچنين كساني كه دچار بوی بد دهان می‌شوند. اين ميوه می‌تواند به کاهش وزن کمک کند، چراکه کالری چندانی ندارد. ازسوی دیگر هم کسانی که کاهش وزن دارند، می‌توانند با خوردن این میوه وزن بگیرند. این هوشمندی ماست که باید از آنها درست استفاده کنیم.
هر 100 گرم گوجه‌سبز 5/8 گرم کربوهیدرات، 8/2 گرم چربی، 6/1 گرم پروتئین و 5/0 درصد فیبر دارد و با خوردن این مقدار گوجه سبز 5 درصد ویتامین A، 13 درصد ویتامینC، 5 درصد کلسیم، 2 درصد فسفر و 5 درصد آهن مورد نیاز بدن تامین می‌شود. تنها ویتامینی که دارد، ویتامین C است و باقی ویتامین‌هایش آنقدر کم است که به چشم نمی‌آید. بیشتر از لحاظ چشایی و تحریک اشتها مهم است. با همه این اوصاف گوجه سبز هم به پای سیب نمی‌رسد و اگر نمره سیب را 20 فرض کنیم، میوه‌های نوبرانه همگی 14 می‌گیرند!
چغاله‌بادام یا سیب؟
هر سیر چغاله بادام (75 گرم)، 340 کیلوکالری انرژی دارد که در این مقدار، 30 گرم چربی، 2 گرم چربی اشباع، 12 گرم کربوهیدرات، 12 گرم پروتئین، 2 گرم قند، 16 درصد کلسیم و 16درصد هم آهن دارد و خبری از ویتامین A و C هم در آن نیست.
چغاله می‌تواند در افرادی که به علل مختلف دچار اختلال در ترشح غدد بزاقی یا کسانی که دارای سیروز کبدی یا سنگ کیسه صفرا هستند کمک کننده باشد اما برای افراد لاغر باعث تشدید لاغری می‌شود، بنابراین صرف مقدار ویتامین و مواد معدنی دریافتی نمی‌تواند برای ما تعیین کننده باشد و باید به تاثیری که بر وضعیت بدنی ما می‌گذارد، دقت کرد. پس از این به بعد فکر چغاله بادامی که هر بهار با قیمت‌های نجومی- که امسال از 90 هزارتومان و 60 هزار تومان شروع شد و در نهایت به 16 هزار تومان رسید- به بازار می‌آیند، از سر بیرون کنید، در عوض یک کیلو سیب بخرید و مطمئن باشید بدن‌تان به دليل نخوردن چغاله بادام با هیچ کمبودی مواجه نمی‌شود.
گوجه‌سبز به دليل مواد موثر خاصی که دارد، ترشح بزاق را بیشتر می‌کند و این یک مزیت عالی برای افرادی است که داراي اشتهای کم بوده، بیماران سرطانی که بعد از انجام رادیوتراپی غدد بزاقی‌شان تحلیل رفته، هر بیمار دیگری که اختلال در ترشح بزاق دارد و همچنين كساني كه دچار بوی بد دهان می‌شوند. اين ميوه می‌تواند به کاهش وزن کمک کند، چراکه کالری چندانی ندارد. ازسوی دیگر هم کسانی که کاهش وزن دارند، می‌توانند با خوردن این میوه وزن بگیرند. این هوشمندی ماست که باید از آنها درست استفاده کنیم.
هر 100 گرم گوجه‌سبز 5/8 گرم کربوهیدرات، 8/2 گرم چربی، 6/1 گرم پروتئین و 5/0 درصد فیبر دارد و با خوردن این مقدار گوجه سبز 5 درصد ویتامین A، 13 درصد ویتامینC، 5 درصد کلسیم، 2 درصد فسفر و 5 درصد آهن مورد نیاز بدن تامین می‌شود. تنها ویتامینی که دارد، ویتامین C است و باقی ویتامین‌هایش آنقدر کم است که به چشم نمی‌آید. بیشتر از لحاظ چشایی و تحریک اشتها مهم است. با همه این اوصاف گوجه سبز هم به پای سیب نمی‌رسد و اگر نمره سیب را 20 فرض کنیم، میوه‌های نوبرانه همگی 14 می‌گیرند!
چغاله‌بادام یا سیب؟
هر سیر چغاله بادام (75 گرم)، 340 کیلوکالری انرژی دارد که در این مقدار، 30 گرم چربی، 2 گرم چربی اشباع، 12 گرم کربوهیدرات، 12 گرم پروتئین، 2 گرم قند، 16 درصد کلسیم و 16درصد هم آهن دارد و خبری از ویتامین A و C هم در آن نیست.
چغاله می‌تواند در افرادی که به علل مختلف دچار اختلال در ترشح غدد بزاقی یا کسانی که دارای سیروز کبدی یا سنگ کیسه صفرا هستند کمک کننده باشد اما برای افراد لاغر باعث تشدید لاغری می‌شود، بنابراین صرف مقدار ویتامین و مواد معدنی دریافتی نمی‌تواند برای ما تعیین کننده باشد و باید به تاثیری که بر وضعیت بدنی ما می‌گذارد، دقت کرد. پس از این به بعد فکر چغاله بادامی که هر بهار با قیمت‌های نجومی- که امسال از 90 هزارتومان و 60 هزار تومان شروع شد و در نهایت به 16 هزار تومان رسید- به بازار می‌آیند، از سر بیرون کنید، در عوض یک کیلو سیب بخرید و مطمئن باشید بدن‌تان به دليل نخوردن چغاله بادام با هیچ کمبودی مواجه نمی‌شود.
چرا سیب؟
سیب از نظر تغذیه‌ای بسیار غنی است. مقدار ریبوفلاوین یا B2 موجود در سیب بسیار بالاست و هیچ میوه‌ای از این لحاظ غیر از شیر، به گرد پای سیب نمی‌رسد.
هر عدد سیب دارای 900 واحد ویتامین A، 7/0 میلی‌گرم ویتامین B، 5 میلی‌گرم ویتامین C، 3 میلی‌گرم آهن، 10 میلی‌گرم فسفر، 130 گرم پتاسیم و حدود 15 گرم کربوهیدرات است که به این ترتیب هم بسیاری از ویتامین‌های مورد نیاز بدن و هم قند و انرژی شما را تامین می‌کند.
این میوه خوش‌عطر ارزش سیرکنندگی بالایی داشته و همچنين باعث ترشح غدد بزاقی می‌شود. اين ميوه داراي مواد معطر و آنتی‌اکسیدان‌های زیادی است كه موجب نشاط فرد می‌شود. برای پوست مفید است و کیفیت خواب را افزایش می‌دهد. همه این خاصیت‌ها را شاید نتوان در هیچ میوه دیگری پیدا کرد البته تمشک و زغال‌اخته تا حدودی این خواص را دارند.
توت‌فرنگی و زردآلو هم یک‌پا سیب هستند!
میزان مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان موجود در توت‌فرنگی و زردآلو آنقدر زیاد است که نمی‌توان گفت این میوه‌ها چیزی از سیب کم دارند و در کفه ترازو وضعیت برابری نسبت به هم دارند. یک لیوان توت‌فرنگی حاوی 3 واحد ویتامین A، حدود 6 گرم ویتامین C، 4 میلی‌گرم ویتامین B3، 21 گرم کلسیم، 6 میلی‌گرم آهن، 247میلی‌گرم پتاسیم و 16 میلی‌گرم منیزیم است.
با خوردن هر عدد زردآلو هم 13 درصد از ویتامین A، 6 درصد از ویتامین C و 83/0گرم فیبر مورد نیاز بدن تامین می‌شود. میزان پتاسیم موجود در هر زردآلو 103 میلی‌گرم است و تنها 17کیلوکالری انرژی به بدن می‌رساند.
توت‌فرنگی و زردآلو به دليل آنتی‌اکسیدان بالایی که دارند، میوه‌های خوبی به خصوص برای بیماری‌های پوستی، آلزایمر، زوال فکری و ... محسوب می‌شوند چراکه آنتی‌اکسیدان بسیار بالایی دارند و حتی برای بیماری‌های چشمی بسیار مناسب هستند چون لیکوپن، آنتوسیانین، آنتوگزانتین و در کل رنگدانه‌های بیشتری دارند، به همین دليل برای تقویت چشم و بهبود بیماری‌های چشمی و حافظه بسیار مفید هستند. میوه‌هایی داراي رنگدانه زيادي هستند که هنگام برش یا گاز زدن، مایع نارنجی رنگ، قرمز، ارغوانی یا بنفش از آنها ترشح می‌شود و هرقدر این رنگ تیره‌تر باشد، به نفع سلامت ماست.
سیب از نظر تغذیه‌ای بسیار غنی است. مقدار ریبوفلاوین یا B2 موجود در سیب بسیار بالاست و هیچ میوه‌ای از این لحاظ غیر از شیر، به گرد پای سیب نمی‌رسد.
هر عدد سیب دارای 900 واحد ویتامین A، 7/0 میلی‌گرم ویتامین B، 5 میلی‌گرم ویتامین C، 3 میلی‌گرم آهن، 10 میلی‌گرم فسفر، 130 گرم پتاسیم و حدود 15 گرم کربوهیدرات است که به این ترتیب هم بسیاری از ویتامین‌های مورد نیاز بدن و هم قند و انرژی شما را تامین می‌کند.
این میوه خوش‌عطر ارزش سیرکنندگی بالایی داشته و همچنين باعث ترشح غدد بزاقی می‌شود. اين ميوه داراي مواد معطر و آنتی‌اکسیدان‌های زیادی است كه موجب نشاط فرد می‌شود. برای پوست مفید است و کیفیت خواب را افزایش می‌دهد. همه این خاصیت‌ها را شاید نتوان در هیچ میوه دیگری پیدا کرد البته تمشک و زغال‌اخته تا حدودی این خواص را دارند.
توت‌فرنگی و زردآلو هم یک‌پا سیب هستند!
میزان مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان موجود در توت‌فرنگی و زردآلو آنقدر زیاد است که نمی‌توان گفت این میوه‌ها چیزی از سیب کم دارند و در کفه ترازو وضعیت برابری نسبت به هم دارند. یک لیوان توت‌فرنگی حاوی 3 واحد ویتامین A، حدود 6 گرم ویتامین C، 4 میلی‌گرم ویتامین B3، 21 گرم کلسیم، 6 میلی‌گرم آهن، 247میلی‌گرم پتاسیم و 16 میلی‌گرم منیزیم است.
با خوردن هر عدد زردآلو هم 13 درصد از ویتامین A، 6 درصد از ویتامین C و 83/0گرم فیبر مورد نیاز بدن تامین می‌شود. میزان پتاسیم موجود در هر زردآلو 103 میلی‌گرم است و تنها 17کیلوکالری انرژی به بدن می‌رساند.
توت‌فرنگی و زردآلو به دليل آنتی‌اکسیدان بالایی که دارند، میوه‌های خوبی به خصوص برای بیماری‌های پوستی، آلزایمر، زوال فکری و ... محسوب می‌شوند چراکه آنتی‌اکسیدان بسیار بالایی دارند و حتی برای بیماری‌های چشمی بسیار مناسب هستند چون لیکوپن، آنتوسیانین، آنتوگزانتین و در کل رنگدانه‌های بیشتری دارند، به همین دليل برای تقویت چشم و بهبود بیماری‌های چشمی و حافظه بسیار مفید هستند. میوه‌هایی داراي رنگدانه زيادي هستند که هنگام برش یا گاز زدن، مایع نارنجی رنگ، قرمز، ارغوانی یا بنفش از آنها ترشح می‌شود و هرقدر این رنگ تیره‌تر باشد، به نفع سلامت ماست.
نوبرانه‌ها پرخاصیت‌ترند؟
میزان انباشت مواد مغذی میوه‌ها اعم از ویتامین، مواد معدنی و مواد معطر و آروماتیک، ارتباط مستقیمی با درجه رسیدن میوه در زمان اتصال به درخت دارد. میوه‌هایی که نوبر هستند، از آنجا که ارتباط بسیار کوتاه‌مدتی با درخت مادر دارند، هم از نظر ویتامین‌ها، مواد معدنی، پروتئین و حتی عطر نسبت به میوه‌هایی که روی درخت می‌رسند، بسیار کم‌ارزش‌تر هستند. البته این میوه‌ها برای ما بیشتر حالت نوستالژی دارند و وقتی برای مدت طولانی طعم‌شان را نچشیده‌ایم، احساس می‌کنیم بدن‌مان به این میوه‌های تازه و نوبرانه نیاز دارد. البته نمی‌توان منکر خاصیت این میوه‌ها شد اما مشکل این میوه‌ها هزینه‌ای است که باید بابت خریدشان پرداخته شود. مثلا اگر خوراکی به خصوصی، خاصیت بیشتری داشته باشد و به واسطه خاصیت بیشتر قیمت بیشتری هم داشته باشد، پرداختن این هزینه منطقی است اما وقتی هزینه‌های گزافی برای خوراکی‌هایی پرداخته می‌شود که خاصیت آنچنانی ندارند، می‌توان به این قضیه نگاه بهتری کرد.
سیب از هندوانه هم بهتر است!
هندوانه در مقایسه با سیب مواد معدنی و ویتامین‌های بسیار کمتری دارد اما نمی‌توان از لیکوپن و الکترولیت‌های موجود در هندوانه هم چشم پوشید.
لیکوپن موجود در هندوانه هم برای سرطان پروستات، هم برای چشم و هم برای تقویت قوای جنسی آقایان مفید است.
البته بخش اعظم هندوانه آب است و این آب برای رفع تشنگی بسیار موثرتر از آب آشامیدنی است. زيرا وقتی عرق می‌کنیم الکترولیت‌هایی مثل سدیم، پتاسیم، کلر و ... هم دفع می‌شود. به این ترتیب وقتی آب می‌نوشیم، خون رقیق‌تر شده و مقدار الکترولیت‌های باقی‌مانده در خون باز هم رقیق‌تر شده و باعث افت فشارخون می‌شود. اما وقتی هندوانه می‌خوریم، چون تمام الکترولیت‌های مورد نیاز بدن را به‌طور متوازن دارد، درست مثل یک سرم عمل کرده و در سریع‌ترین زمان ممکن تمام الکترولیت‌های ازدست‌رفته به خاطر تعریق، اسهال یا هر بیماری دیگری را در بدن جایگزین می‌کند.
میزان انباشت مواد مغذی میوه‌ها اعم از ویتامین، مواد معدنی و مواد معطر و آروماتیک، ارتباط مستقیمی با درجه رسیدن میوه در زمان اتصال به درخت دارد. میوه‌هایی که نوبر هستند، از آنجا که ارتباط بسیار کوتاه‌مدتی با درخت مادر دارند، هم از نظر ویتامین‌ها، مواد معدنی، پروتئین و حتی عطر نسبت به میوه‌هایی که روی درخت می‌رسند، بسیار کم‌ارزش‌تر هستند. البته این میوه‌ها برای ما بیشتر حالت نوستالژی دارند و وقتی برای مدت طولانی طعم‌شان را نچشیده‌ایم، احساس می‌کنیم بدن‌مان به این میوه‌های تازه و نوبرانه نیاز دارد. البته نمی‌توان منکر خاصیت این میوه‌ها شد اما مشکل این میوه‌ها هزینه‌ای است که باید بابت خریدشان پرداخته شود. مثلا اگر خوراکی به خصوصی، خاصیت بیشتری داشته باشد و به واسطه خاصیت بیشتر قیمت بیشتری هم داشته باشد، پرداختن این هزینه منطقی است اما وقتی هزینه‌های گزافی برای خوراکی‌هایی پرداخته می‌شود که خاصیت آنچنانی ندارند، می‌توان به این قضیه نگاه بهتری کرد.
سیب از هندوانه هم بهتر است!
هندوانه در مقایسه با سیب مواد معدنی و ویتامین‌های بسیار کمتری دارد اما نمی‌توان از لیکوپن و الکترولیت‌های موجود در هندوانه هم چشم پوشید.
لیکوپن موجود در هندوانه هم برای سرطان پروستات، هم برای چشم و هم برای تقویت قوای جنسی آقایان مفید است.
البته بخش اعظم هندوانه آب است و این آب برای رفع تشنگی بسیار موثرتر از آب آشامیدنی است. زيرا وقتی عرق می‌کنیم الکترولیت‌هایی مثل سدیم، پتاسیم، کلر و ... هم دفع می‌شود. به این ترتیب وقتی آب می‌نوشیم، خون رقیق‌تر شده و مقدار الکترولیت‌های باقی‌مانده در خون باز هم رقیق‌تر شده و باعث افت فشارخون می‌شود. اما وقتی هندوانه می‌خوریم، چون تمام الکترولیت‌های مورد نیاز بدن را به‌طور متوازن دارد، درست مثل یک سرم عمل کرده و در سریع‌ترین زمان ممکن تمام الکترولیت‌های ازدست‌رفته به خاطر تعریق، اسهال یا هر بیماری دیگری را در بدن جایگزین می‌کند.
دیابتی‌ها توت بخورند؟
توت میوه‌ای پرخاصیت و البته پرکالری است. 100 گرم توت حاوی 61 کیلوکالری انرژی است که همین مقدار توت خشک 360 کیلوکالری انرژی به بدن می‌رساند. هر فنجان توت حاوی 9/0 گرم پروتئین، 1/1 گرم چربی و 16 میلی‌گرم کلسیم است. بد نیست بدانید میزان توصیه شده کلسیم 800 میلی‌گرم در روز است. البته 8/0 میلی‌گرم آهن، 280 واحد ویتامین A، 2میلی‌گرم ویتامین B1، 6 میلی‌گرم ویتامین B2، 1/1میلی‌گرم ویتامین B3 هم در یک فنجان توت پیدا می‌شود. توت همچنین حاوی مقادیر بالایی آب، فیبر، تانن و منیزیم است. توت یکی از میوه‌های غنی از سوربیول است و به بیماران کبدی بسیار کمک می‌کند، اما همین میوه برای کسانی که داراي بیماری‌های چشمی مثل آب‌مروارید هستند، به مقدار زیادبه هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود. چون این میوه قند بالایی داشته و قندش خیلی زود جذب می‌شود.
درست است که خوراکی‌های شیرین طبیعی بهتر از قندهای مصنوعی هستند اما مصرف زیاد و بی‌اندازه این منابع هم می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
توت میوه‌ای پرخاصیت و البته پرکالری است. 100 گرم توت حاوی 61 کیلوکالری انرژی است که همین مقدار توت خشک 360 کیلوکالری انرژی به بدن می‌رساند. هر فنجان توت حاوی 9/0 گرم پروتئین، 1/1 گرم چربی و 16 میلی‌گرم کلسیم است. بد نیست بدانید میزان توصیه شده کلسیم 800 میلی‌گرم در روز است. البته 8/0 میلی‌گرم آهن، 280 واحد ویتامین A، 2میلی‌گرم ویتامین B1، 6 میلی‌گرم ویتامین B2، 1/1میلی‌گرم ویتامین B3 هم در یک فنجان توت پیدا می‌شود. توت همچنین حاوی مقادیر بالایی آب، فیبر، تانن و منیزیم است. توت یکی از میوه‌های غنی از سوربیول است و به بیماران کبدی بسیار کمک می‌کند، اما همین میوه برای کسانی که داراي بیماری‌های چشمی مثل آب‌مروارید هستند، به مقدار زیادبه هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود. چون این میوه قند بالایی داشته و قندش خیلی زود جذب می‌شود.
درست است که خوراکی‌های شیرین طبیعی بهتر از قندهای مصنوعی هستند اما مصرف زیاد و بی‌اندازه این منابع هم می‌تواند مشکل‌ساز باشد.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد