روایت حاج حسن از نبرد نابرابر تانک دشمن با شهید فهمیده غرب کشور

به گزارشامروله، حاج حسن رحیمی درباره چگونگی شهادت شهید رسول حمیدی،که در آن زمان ۱۷ ساله بود، چنین می گوید: زمانی که گارد ریاست جمهوری عراق وارد سرپل ذهاب شد و پادگان ابوذر را به تصرف خود درآورد، شرایط برای آغاز عملیات مرصاد ایجاد شد، از گردان خیبر حدود ۷۰ نفر جدا شدیم و شهید رسول حمیدی که بیسیم چی بود همراه من آمد.

وی گفت: در حال حرکت بودیم که تانکهای دشمن به ما نزدیک شدند و آر.پی.جی زن های ما شروع به شلیک کردند اما آنها همچنان پیش می آمدند، هنگام نماز صبح بود، آتش گلوله ها همچون ستاره های سرخ به آسمان می رفتند. تعداد تانکها از ما بیشتر بود و تصمیم گرفتیم که به دو گروه تقسیم شویم، دست راست جاده شهید قلیوند و دوستانش مستقر شدند و در طرف چپ جاده من با شهید حمیدی که پشت سر من حرکت می کرد به راه خود ادامه دادیم.

رحیمی ادامه داد: تانک ها خیلی به ما نزدیک شدند، من کلاشنیکف را زمین گذاشتم و آر.پی.جی یکی از شهداء را برداشتم که بتوانم به تانکها شلیک کنم، اما  هر چه به سینه تانکها شلیک می کردم گلوله ها یا منفجر می شد و یا کمانه می کرد، در این بین یکی از تانک های دشمن به من نزدیک شد و من خودم را سریع به پایین جاده انداختم ولی شهید حمیدی ماند تا مانع عبور تانک شود و بتواند تانک را منهدم کند. تانک دشمن از روی بدن این شهید با بی رحمی تمام رد شد به طوری که  با وجود اتمام عملیات و آزاد شدن پادگان ابوذر جنازه شهید حمیدی شناسایی نشد.

این رزمنده دفاع مقدس یادآور شد:  شهید حمیدی در روز ۳ یا ۴ مرداد سال 67 به شهادت رسید، اما بر روی سنگ مزار این شهید گرانقدر تاریخ 12 مرداد درج شده و این تفاوت تاریخ به این دلیل است که  تا ۹ روز پیکر او قابل شناسایی نبود و در بیابان مانده بود، برای جمع آوری و شناسایی شهدا به منطقه رفتیم و در بین شهدا نتوانستیم پیکر شهید حمیدی را بیابیم.

وی افزود: شهید حمیدی فردی بسیار زرنگ و البته منظم بود و همیشه یک ساق بند سفید به پایش می بست، از طریق همین ساق بند با آقای بخشعلی کرمی توانستیم شهید حمیدی را ۹ روز بعد از عملیات، شناسایی کنیم.

رحیمی که هم اکنون رئیس اداره آموزش و پرورش شهرستان صحنه است گفت: این شهید نمونه ی بارزی از مظلومیت شهدا را به تصویر می کشد و به ما این پیام را می رساند که هستند شهدایی که حتی جسدشان هم مظلومیت دارد  و شهدایی هستند که تا آخرین گلوله و با حتی با دست های خالی تا مرز شهادت جنگیدند و تا آخرین نفس به آرمانهای امام راحل پایبند بودند.