به گزارش امروله بی‌تردید رسیدن به موفقیت در عرصه‌های مختلف راه پرپیچ و خمی دارد، اما برخی با وجود موانع و محدودیت‌ها، این مسیر را با موفقیت پشت سر گذاشته و ثابت کرده‌اند که با تلاش و پشتکار می‌توان بر مشکلات چیره شد و به موفقیت دست یافت.
«کوشا تیموری» که نامی آشنا برای ورزشکاران رشته کاراته کشور است توانسته ثابت کند که با پشتکار و تلاش و وجود محدودیت ها می تواند بر سکوهای قهرمانی تکیه بزند و برای کاراته ایران و ورزش استان کرمانشاه کسب افتخار کند.
کوشا متولد سال ۱۳۷۵ در شهرستان صحنه است و در خانواده ای با اصالت، متدین و علاقه مند به ورزش بدنیا آمده است. ابتدا با وزش کاراته شروع کرد ولی خیلی زود رهایش کرد و ورزش هندبال را دنبال کرد و حتی تا مرحله اردوی تیم ملی هم پیش رفت، ولی گویا سرنوشت کوشا با همان کاراته گره خورده بود که با توصیه مادرش از سن ۱۵ سالگی وارد دنیای کاراته شد.
از آنجایی که کاراته با احترام شروع و با احترام تمام می‌شود، معمولا ورزشکاران این رشته نیز از تَبار ادب و احترام هستند و این را در گفت و گو با کوشا تیموری متوجه شدیم. این گفت گو را در ادامه بخوانید؛
خودتان را معرفی کنید و اینکه چه سالی وارد تیم ملی شدید و مشوق‌های اصلی شما در این ورزش چه کسانی بودند؟
«کوشا تیموری» هستم اهل شهرستان صحنه در استان کرمانشاه. ورزش را از سن پنج سالگی شروع کردم. دانش آموخته مقطع کارشناسی رشته تربیت بدنی از دانشگاه شهید بهشتی تهران و مربی حرفه ای بدنسازی و پرورش اندام هستم.
در سن پنج یا شش سالگی کاراته کار می کردم اما هیچ وقت موفق نشدم حریفم را در باشگاه بِبَرم و همیشه بازنده بودم. همین باعث شد بیخیال کاراته شوم و ورزش هندبال رو شروع کردم. تا اردو های تیم ملی هم پیش رفتم و بعد به خاطر جا به جایی خانه و نبودن باشگاه در محله جدید مجبور شدم هندبال رو ادامه ندهم و به پیشنهاد مادرم به عنوان مشوق اصلی من دوباره به کاراته برگردم. ولی این بار ماجرا فرق می کرد، چرا که زیر نظر مربی خیلی حرفه ای تمرین می کردم.
از ۱۵ سالگی کاراته را حرفه ای شروع کردم و در کمتر از ۶ ماه قهرمان کشور و عضو تیم ملی شدم.خیلی جالب بود که حتی با قهرمانی کمربند قهوه ای بودم، البته مربی من کمربند مشکی را به عنوان جایزه به من هدیه داد.
سال ۱۳۹۱ وارد تیم ملی شدم و این در حالی بود که من تنها ۶ ماه این ورزش را به صورت حرفه ای دنبال کرده بودم. جالب تر اینکه در بین ورزشکاران کاراته ایران که بیشتر از یک میلیون نفر جمعیت دارد من به تیم ملی دعوت شده بودم که برای همه حیرت آور بود. استاد «شهاب سلطانی» سرمربی آن زمان تیم ملی در اردوها من را از اولین اردو به عنوان ورزشکار ثابت ۸۴ کیلوگرم سنگین وزن انتخاب کرد و در حدود ۱۰ ماه قهرمان آسیا شدم و مجوز اعزام به مسابقات جهانی را اخذ کردم.
مهمترین مقام ها و عنوان هایی که در طول ورزش حرفه ای کسب کرده اید، چه مقام هایی بوده است؟
بهترین مقام من از نظر خودم مقام طلای آسیا امارات بود که خیلی برام لذت بخش بود که توانستم حریف عربستانی رو ۱۰ بر صفر در بازی فینال شکست دهم و پرچم کشور عزیزم را بالا ببرم. این قهرمانی به قدری برای من دلچسب بود که تلخی مسابقات جهانی اسپانیا که با ناداوری و در حالی که من با حریفم هفت امتیاز اختلاف داشتم و جلو بودم داور من را به خاطر ضربه سنگین اخراج کرد و به نظر خودم آماده ترین کاراته کار آن مسابقات بودم.
در آن مسابقات تمام حریف هایم را با اختلاف هشت امتیاز تا چهار نفر پایانی پیش رفته بودم. البته مقام های دیگری هم کسب کرده ام که به برخی از آنها اشاره می کنم از جمله قهرمان کشور در مسابقات انتخابی تیم ملی سال از سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵، حضور در مسابقات لیگ جهانی ترکیه، جهانی اسپانیا، آسیایی امارات، لیگ جهانی امارات، جایزه بزرگ الاهلی، جهانی اندونزی، غرب آسیا در عربستان، لیگ جهانی چین، لیگ جهانی ترکیه و مسابقات بین المللی بسیار زیاد دیگری که موفق به کسب مدال های رنگارنگ شده ام.
بهترین خاطره ایام ورزشی شما چه بوده؟
هیچ لحظه ای شیرین تر از آن زمانی نبود که روی سکوی قهرمانی آسیا قرار گرفتم. آن لحظه زیباترین لحظه زندگیم بود و احساس خوشبختی مطلق داشتم و پرچم کشور را روی دوشم انداخته بودم و به ایرانی بودنم افتخار میکردم و بعد از چند ماه تلاش و سختی طاقت فرسا به آرامش رسیده بودم.
مهمترین دلیل دوری شما از ورزش حرفه ای طی این چند سال چه بود؟
من به دلیل مشکل بیماری مادرم که نباید به ایشان استرس وارد می‌شد مجبور شدم از دنیای قهرمانی دور شوم و البته به تحصیل و بالا بردن علم خودم در بخش های مختلف بپردازم و همچنین عدم حمایت از سوی مسوولان مختلف برگشت به دوران قهرمانی را خیلی برایم سخت کرده بود .
ظاهرا استاندار کرمانشاه نیز از شما حمایت کرده که به دوران اوج خود برگردید؟
بله. در جلسه ای که با جناب آقای بازوند استاندار کرمانشاه داشتیم سرگذشت کوتاهی از زندگی من را شنیدند و با قاطعیت کامل حمایت از بنده را برای بالا بردن پرچم مقدس جمهوری اسلامی در میادین مختلف اعلام کردند. روحیه بسیار خوب و انگیزه بسیار زیاد ایشان در من باعث شد که امیدوارانه و با حمایت های مهربانانه ایشان بتوانم دوباره به دوران قهرمانی و افتخار آفرینی بیاندیشم.
برنامه شما برای ادامه فعالیت ورزشی چیست؟
من مدت زمان ۶ ماهه ای را برای آمادگی سازی در نظر گرفتم و به‌امید خدا در مسابقات بازی های آسیای ۲۰۲۲ و مسابقات بعدی امید به حضور و افتخار آفرینی دارم.
انتظار شما از مسوولان و مردم چیست؟
من از همه مسوولان انتظار دارم ورزشکاران را مورد حمایت خود قرار دهند و این حمایت ها هم در راستای اشتغال زایی ورزشکاران و همچنین حمایت های مالی و معنوی باشد؛ چرا که ما ورزشکاران سفیرهای سلامت جامعه و پرچمدار و سربازان خط مقدم نام مقدس ایران عزیز در تمام دنیا هستیم.
امیدوارم در طی مسیری که پیش رو دارم حمایت های لازم از من انجام شود تا در پیش گاه مردم شریف کشورم و مردم عزیز کرمانشاه و زادگاهم شهرستان صحنه رو سفید باشم.
کلام آخر
من سرباز کشورم و عاشق خدمت به وطنم هستم و تا پای جان برای نام مقدس جمهوری اسلامی می‌جنگم. در سال هایی که به خاطر مشکلات از مسابقات دور بودم تشنه برگشت به این کورس بزرگ بودم و برای برگشت به تاتامی های کاراته لحظه شماری می‌کنم . از جناب آقای بازوند استاندار محترم بابت روحیه بسیار زیادی که به بنده دادند تشکر ویژه دارم و همچنین از آقای «دانش سلمانی» هم که مشوق بنده بودند و زحمات زیادی برای بنده کشیدند نیز قدردانی می کنم.