تنش‌های خانوادگی و تاثیرات آن بر کودکان

به گزارش امروله ،وحید موحدی راد در یادداشتی نوشت : خانواده نخستين جايگاه براي رشد اجتماعي و عاطفي است. خانه و محل زندگي مکاني است که تجربيات رضايت بخش عاطفي کودک را فراهم ساخته و در اثر وابستگي هاي مطمئن تبديل به پايگاهي جهت کشف، جستجو و دسترسي به ساير مردم مي گردد.

از اين رو والدين نقش اوليه و اصلي را در شكل گيري شخصيت كودك ايفا مي كنند. بي جهت نيست كه رشد رواني و خودشكوفايي و به عكس ايجاد هر گونه اختلال شخصيتي كودك، ريشه در روابط كودك با والدين خود دارد و به اصطلاح سعادت و شقاوت وي را رقم مي زند .

 اختلافات خانوادگي مسايلي است كه نه تنها كانون امن خانواده را در هم مي ريزد و سلامت جسمي و روحي كودكان را مختل مي كند بلكه نظم و امنيت اجتماعي را نيز به شدت تهديد مي كند .

تنش‌های خانوادگی و تاثیرات آن بر کودکان:

۱- ناامنی عاطفی: امنیت عاطفی به معنای احساس آرامش و آسودگی خیال از داشتن علاقه و محبت می‌باشد. بسیاری از زوجینی که به مرکز مشاوره مراجعه می‌کنند، خود دچار نا امنی عاطفی می باشند و مشخصا نمی‌توانند امنیت عاطفی را در فرزندان خود نیز ایجاد کنند. کودکانی که در خانواده های پر تنش رشد می‌کنند به دلیل برخورد غلط والدین در درگیری ها و نشان دادن آن در مقابل کودک باعث به خطر افتادن این احساس و نا امنی عاطفی در کودک می‌شوند. کودکانی که دچار نا امنی عاطفی هستند همواره دچار ترس و اضطراب می باشند زیرا توانایی کنترل شرایط را نداشته و حتی نمی‌توانند متوجه شوند که آیا این درگیری به پایان خواهد رسید و اگر به پایان می‌رسد زمان آن کی خواهد بود.

۲- آسیب به رابطه فرزند با والدین: والدینی که روابط خوبی با یکدیگر ندارند و درگیر اختلافات بین خود هستند نمی‌توانند رابطه خوبی با کودک خود بر قرار کنند. این والدین تمام تمرکز خود را روی روابط خود از دست داده و دیگر جایی برای توجه و تمرکز بر رابطه با فرزندان باقی نمی‌ماند.

۳- ابتلا به اختلالات روانی: بسیاری از کودکانی که در محیط های پر تنش خانوادگی رشد می‌کنند بر اساس آسیب‌هایی که از این تنش‌ها بر روان آنها وارد می‌شود، دچار انواع اختلالات روانی می‌شوند. بر اساس تحقیقات روی کودکانی که به مطب روانشناسی مراجعه کرده‌اند، محققان متوجه شده‌اند کودکان تحت تاثیر اختلافات والدین دچار اختلالاتی همچون: اضطراب، استرس، افسردگی و وسواس می‌شوند و ریشه تمامی این اختلالات در الگوهای رفتاری غلط والدین است.

۴- مشکلات ارتباطی در بزرگسالی: کودکان خانواده را به عنوان اولین محیط اجتماعی پردازش می‌کنند. در خانواده به آگاهی می رسند، یاد می گیرند و تکرار می‌کنند. محیط های پر تنش از عدم ارتباط مناسب و عدم آگاهی ار روش های حل مسئله، ایجاد می‌شود. والدینی که توانایی برقراری رابطه مناسب با یکدیگر را ندارند و روش صحیح حل مشکلات را بلد نیستند نمی‌توانند آن را به کودکان خود نیز آموزش دهند و به همین دلیل این کودکان در بزرگسالی اشتباهات والدین را تکرار کرده و در روابط خود چه با همسالان و چه با همسر توانایی بر قراری رابطه صحیح را نخواهند داشت.